Een laatste groet aan 2015

Royal Headache - High

De jaarlijstentraditie brengt niet alleen een uitgelezen kans om uw uitmuntende muzieksmaak te etaleren, maar ook om muziek te ontdekken die u in het afgelopen jaar over het hoofd hebt gezien. Hieronder een overzicht van essentiële muziek uit 2015 die ik pas in 2016 leerde kennen. Inclusief vermelding van mijn bronnen waar nodig, opdat ook u dit jaar op de hoogte van de nieuwste platen kunt blijven.

Beste gemiste album van 2015: Royal Headache - High

De bandnaam misleidt. Wie een koninklijke migraine najaagt kan beter bij Swans of Death Grips terecht. Royal Headache mikt vooral op het hart. Achter elk woord legt zanger Shogun een lading teugelloze emotie. Of hij nu iemand uitmaakt voor uitschot of zingt over een obsessieve liefdesaffaire, hij brengt het met een dergelijke overgave dat u niet anders kan dan aan zijn lippen hangen. De band weet ondertussen hoe ze rommelig moeten klinken zonder er een rommel van te maken, waardoor men zich nergens verliest in de uitbundigheid. Melodie is hun troef. Van de dreunende baslijn in Garbage, over de melancholische gitaarriffs in Carolina, tot de bezielde zanglijnen in, wel, elk nummer, High staat volgepropt met memorabele melodieën. Melodieën die me nostalgisch doen terugdenken aan zomers die ik vulde met het beluisteren van het smachtende Bee Thousand van Guided By Voices. Royal Headache legt de lat hoog voor alle toekomstige gitaarbands.

Via Planet Trash.

Beste gemiste Belgische nieuwkomer van 2015: Tsar B

Ben ik de laatste op het zwoele, donkere R&B feestje van Tsar B? Of kan ik het houden op stijlvol te laat? Justine Bourgeus, nog tot midden november 2015 voornamelijk bekend als violiste bij School Is Cool, debuteerde bij The FADER met de single Escalate, haalde daarna Jarri Van Der Haeghen aka Disco Naïveté binnen als manager en kwam op de cover van Knack Focus te staan. Terecht, want de Oosterse Queen Bourgeus kan de internationale competitie aan. De exotische beat, de verleidelijke falsetto en de op stiltes gebaseerde productie, alles werd op de laptop van Bourgeus opgenomen. En dit alles zonder een spoor van pretentie.

Beste gemiste D.R.A.M. song die geen inspiratie was voor Hotline Bling van 2015: D.R.A.M. - $, feat. Donnie Trumpet

Zanger-rapper D.R.A.M. kan meer dan alleen maar de cha-cha dansen en Super Mario Bros. spelen. In het introspectieve $ heeft hij het over zijn woelige leven als beginnende artiest, waar succes hand in hand gaat met slapeloze nachten en een knagende onzekerheid. Met de verheffende blazers die Donnie Trumpet aan de mix heeft toegevoegd, toont $ een verfrissende tegenkant van D.R.A.M.'s bekendere, dollere werk.



Beste gemiste oude rot van 2015: Robert Forster

Robert Forsters eerste album na de dood van Grant McLennan, zijn vriend en de tweede helft van The Go-Betweens, was logischerwijs somber. Er was geen plaats voor Forsters' karakteristieke speelsheid en sarcasme. Zeven jaar, een gebundelde publicatie van zijn muziekcolumns en enkele kunstjes als producer later is Robert Forster weer klaar om zijn mompelende en cynische zelve te zijn. Album Songs To Play wordt pas bijzonder na drie luisterbeurten, maar eenmaal het kwartje valt houdt u er een charmante plaat aan over. Let Me Imagine You is de duidelijke uitschieter.



Beste gemiste meebrul-refrein van 2015: Baroness - Shock Me

Tijdens de tour van 2012 stortte de bus van Baroness van een tien meter hoge brug. In dat licht krijgt het refrein van Shock Me nog meer slagkracht. "Shock me! I needed a surprise!", schreeuwt John Baizley. Baroness wordt al vier albums lang gelabeld als metal, maar Shock Me is een triomf binnen het hardrock genre.

Via Needledrop.



Beste gemiste Elliott Smith single van 2015: Alex G - Bug

Na zes langspelers in zijn slaapkamer te hebben opgenomen, bracht Alex Giannascoli vorig jaar zijn eerste op het grotere label Domino uit. Maar zijn esthetiek verliest geenszins de DIY-spirit die zijn vorige werk zo charmant maakte. Net als Elliot Smith is Alex G in staat om een popsong te schrijven, maar die dan te verstoppen onder een lo-fi productie, vreemdsoortige keyboards en in elkaar overlappende gitaarlijnen.

Via Indiestyle.



Beste gemiste leefden-we-maar-in-de-jaren-60-song van 2015: Quilt - Eliot St.

Nu Foxygen ruzie in plaats van albums maakt, Tame Impala eerder op de dansvloer mikt en MGMT te cool is geworden om een akkoordenschema meer dan eens te herhalen, moet u uw dorst naar de psychedelische jaren 60 met minder bekende bands lessen. Quilt is daar één van. Singles Eliot St. en Roller beloven een dromerige lenteplaat in de geest van The Kinks. Quilt releaset dit derde album op 26 februari.

Via Stereogum.



Beste gemiste podcast van 2015: Song Exploder

Hrishikesh Hirway laat al twee jaar lang artiesten aan het woord in de podcast Song Exploder. Het concept is simpel: muzikanten halen één bepaald lied uit elkaar, om de luisteraar stap voor stap opnieuw door het opnameproces te nemen. Hoor Matt Berninger (The National) spreken over zijn oorontsteking tijdens de sessies van Trouble Will Find Me, hoor Ruban Nielson (Unknown Mortal Orchestra) bekennen wat liefde voor hem precies betekent en hoor hoe perfectionistisch Courtney Barnett te werk gaat bij het componeren van haar slackerrocksongs.