Toch wil ik de traditie van de jaarlijsten in leven houden. Eind 2013 stelde ik mijn eerste lijst op. Dat was meteen het eerste artikel dat ik ooit heb gepubliceerd. Ik was toen niet van plan om van schrijven mijn beroep te maken. Het draaide rond muziek, en dat doet het nu nog steeds.
Dus deel ik twee lijstjes met jullie: mijn favoriete nummers en favoriete albums (13 december online) van 2016. Niet al mijn keuzes zullen de geschiedenisboeken halen en dat maakt niet uit. Ik koos de releases die mijn jaar hebben ingekleurd.
Laat jouw jaarlijst zeker achter in de reacties.
50 Wilco | If I Ever Was A Child
49 The Drones | Taman Shud
48 Eleanor Friedberger | All Known Things
47 Savages | Adore
46 Sturgill Simpson | Keep It Between The Lines
45 Vince Staples | Prima Donna, ft. A$AP Rocky
44 Priests | JJ
43 The Hotelier | Soft Animal
42 Cherry Glazerr | Told You I'd Be With The Guys
41 Cass McCombs | Bum Bum Bum
40 Anderson .Paak | The Season/Carry Me
38 Hamilton Leithauser | A 1000 Times
37 Four Tet x Champion | Disparate
36 Jefre Cantu-Ledesma | Love's Refrain
35 Iggy Pop | Gardenia
34 Sheer Mag | Can't Stop Fighting
32 Hiss Golden Messenger | Biloxi
31 Gun Outfit | Expansion Pact
30 Lucy Dacus | I Don't Wanna Be Funny Anymore
29 Joey Purp | Photobooth
28 Parquet Courts | Captive Of The Sun
27 Jenny Hval | Female Vampire
26 Beyoncé | Hold Up
25 Chance The Rapper | No Problem
23 David Bowie | Lazarus
22 Jamila Woods | HEAVN
21 Amber Arcades | Turning Light
20 Danny Brown | Really Doe, ft. Kendrick Lamar, Ab-Soul, Earl Sweatshirt
18 Deakin | Golden Chords
16 Steve Gunn | Heavy Sails
15 Kevin Morby | Tiny Fires
14 The Avalanches | Because I'm Me
13 James Blake | Radio Silence
12 Death Grips | Eh
11 PJ Harvey | The Wheel
9 A Tribe Called Quest | We The People....
8 Radiohead | Burn The Witch
7 Angel Olsen | Sister
6 Nick Cave & The Bad Seeds | Skeleton Tree
4 Frank Ocean | Nights
3 Kanye West | Ultralight Beam, ft. Chance the Rapper, The-Dream, Kelly Price, and Kirk Franklin
2 Car Seat Headrest | Fill In The Blank
1 Solange | Cranes In The Sky
2016 was het jaar van Beyoncé. Ze schreef geschiedenis door Lemonade als een visueel album uit te brengen. Ze gaf een stem aan zwarten, vrouwen en zwarte vrouwen. En niet te vergeten: er staan uitstekende nummers op.
Maar Beyoncé heeft me minder geraakt dan haar zus Solange, die met A Seat At The Table ook een album uitbracht over het leven als zwarte vrouw. Volgens mij ligt dat aan een verschil in stijl. Lemonade is groots en theatraal. Beyoncé vertelt een krachtig verhaal, maar een dat wel als een enscenering aanvoelt. Queen B deelt wat zij wil delen op de manier dat zij dat wil delen. Natuurlijk doet elke artiest dat in zekere mate, maar tijdens Lemonade ben ik me daar uitzonderlijk bewust van.
Solange doet het anders, persoonlijker en intiemer. In single Cranes In The Sky ontloopt ze haar pijn. Ze probeert het te vergeten door te lezen. Te drinken. Te dansen. Te shoppen. Te vrijen. Zichzelf te isoleren. Hoe langer het lijstje wordt, hoe gewichtiger haar verdriet. Adembenemend mooie strijkers begeleiden. De weemoedige bas- en drumpartijen bieden ademruimte. Pas later in het album krijgt Solange enkele van die lelijke metalen kranen uit de lucht. Maar de pijn die de Knowles zusjes en met hen zoveel andere zwarte artiesten dit jaar hebben bezongen, snijdt het diepst tijdens Cranes In The Sky.
0 reacties :
Een reactie posten