Top 25 Albums 2014



Na de opwarmer "Top EP's 2014" voel ik me klaar voor het echte werk: vandaag mijn top 25 albums, volgende week mijn top 50 nummers van het jaar. Vooraleer ik mijn favoriete albums aan jullie voorstel, wil ik het even kort hebben over de criteria die ik hanteerde bij het opstellen van de lijst. Ik koos onderstaande vijfentwintig louter op basis van mijn persoonlijke ervaring met de albums. Het zijn platen die me na twintig luisterbeurten nog steeds boeien. Sommige albums groeiden uit tot mijn absolute favorieten, andere verloren een deel van hun aantrekkingskracht. Ondanks de vele discussies die ik met mezelf heb gevoerd, is mijn top twee steeds ongewijzigd gebleven.

Voor mijn trouwe volgers (lees: mijn grootmoeder) staan hier weinig verrassingen tussen, vierentwintig van de vijfentwintig albums gaf ik een positieve review. Je kan deze recensies vinden door te klikken op de albumcovers hieronder. Wegens een verkeerde timing en andere, weinig interessante redenen heb ik Under Color Of Official Right van Protomartyr nooit gerecenseerd, maar dat heeft niets te maken met de kwaliteit van dat album.

Ik hoor graag wat de belangrijkste albums van jouw jaar waren. Bloggen draait me nog steeds rond het luisteren naar, schrijven over en wild worden van muziek, dus mijn interesse in jouw favorieten meen ik oprecht. Bedankt voor het lezen en tot volgende week, dan publiceer ik dagelijks tien van mijn favoriete nummers van 2014. 


25 Wye Oak | Shriek


24 Joyce Manor | Never Hungover Again



23 Temples | Sun Structures



22 The Men | Tomorrow's Hits



21 Parquet Courts | Sunbathing Animal



20 Caribou | Our Love



19 Angel Olsen | Burn Your Fire For No Witness



18 Thee Silver Mt. Zion | Fuck Off Get Free We Pour Light On Everything



17 Wild Beasts | Present Tense



16 Keaton Henson | Romantic Works



15 Andy Stott | Faith In Strangers



14 Flying Lotus | You're Dead!



13 Hiss Golden Messenger | Lateness Of Dancers



12 Radiator Hospital | Torch Song

Gratis download.


11 Damien Jurado | Brothers And Sisters Of The Eternal Son



10 Cloud Nothings | Here And Nowhere Else

Indie-rocktrio Cloud Nothings uit Ohio slaagt er in om te musiceren over onzekerheid en mentale instabiliteit zonder ooit in melodramatisch zelfmedelijden te verzwelgen. Psychic Trauma wekt nostalgie naar een woelige puberteit op. De laatste minuten van het epische Pattern Walks overtreft elk post-rocknummer dat ik dit jaar hoorde. En na een album vol catchy gitaarriffs, opgejaagde drumlijnen en opgestapelde frustratie in de stem van Dylan Baldi, sluit Cloud Nothings af in vrede: "I'm learning to be here and nowhere else / How to focus on what I can do myself."



09 Mr Twin Sister | Mr Twin Sister

Onder een lichtjes gewijzigd pseudoniem creëerde indiepopband Twin Sister - gevestigd te Long Island - een innovatieve synthpopplaat met veel diepte en experiment. Alhoewel het kwintet geen artistiek leider bezit, speelt zangeres Andrea Estella de overduidelijke hoofdrol. Met haar hemelse fluisterstem zingt ze over identiteit, gender en menselijke connectie. Een album voor die koude, donkere nachten.



08 Iceage | Plowing Into The Field Of Love

Met de release van hun derde album zijn de Deense post-punkers in verschillende opzichten volwassen geworden. De band behoudt zijn slordige en impulsieve karakter, maar de composities van hun nummers zijn stukken complexer geworden. Daarnaast voelt zanger Elias Bender Rønnenfelt zich voor het eerst zelfzeker genoeg om zelf lyrics te schrijven, waardoor Plowing Into The Field Of Love hun meest consistente en diepgaande album tot dusver is.

Vergelijkingen met Nick Cave of Gun Club zijn legitiem, al doet de band nooit aan knip-en-plak-werk: Iceage incorporeert zijn invloeden zonder iets van zijn karakteristieke charme en persoonlijkheid te verliezen. Het meest Cave-ian nummer is één van mijn favoriete passages van het album: Forever. Violen zwellen er op tot een claustrofobisch geheel terwijl Elias intiem contact vergelijkt met de onwezenlijke diepte van een oceaan: "If I could dive into the other, I would lose myself forever". Het nummer eindigt in een prachtige chaos van tremelo-gitaren en blazers. 



07 Protomartyr | Under Color Of Official Right

Veel bands blaffen, weinigen bijten. Post-punkband Protomartyr uit Detroit hapt gretig toe, maar doet dit met de nodige swagger en een indrukwekkend respect voor melodie. Joe Casey's teksten houden het boeiend met literaire referenties en hilarische one-liners. "Is it violent? Good! / Cause if it's violent, then it's understood."

Lees verder over Protomartyr via Stereogum.



06 Sharon Van Etten | Are We There

Aangezien Sharons langdurige relatie op de klippen liep tijdens het schrijfproces van Are We There, is haar derde album haar meest emotionele. Spaarzame pianoliedjes worden afgewisseld met grootse, duistere ballads. Ook hoop krijgt een plaats: een beschonken Sharon zingt over kattewaad en zoete wraak in albumafsluiter Everytime The Sun Comes Up. Iedereen die zich openstelt voor Are We There, leert een persoon kennen: een vrouw die haar gebreken en onzekerheden tracht te accepteren; een vrouw die boven alles zoveel mogelijk geniet van het leven, zowel van de zonnige als de donkere kant.



05 The Antlers | Familiars

Peter Silberman schrijft zijn beste werk vanuit hartbreuk. Waar hij vroeger deze pijn kanaliseerde via directe indie-pop, neemt hij met Familiars een stap terug. Met Familiars door jouw speakers, lijkt de wereld trager te draaien. Tijd sluipt voorbij. De omgeving wordt wazig. Een alternatieve, sprookjesachtige wereld opent. Grootse parades trekken voorbij, dubbelgangers jagen de stuipen op je lijf en hotelkamers worden jouw nieuwe thuis. Familiars is ideaal voor een meer geduldige luisteraar, één die ( ) van Sigur Rós of Laughing Stock van Talk Talk kan appreciëren. Met jazzy baslijnen, melancholische trompetten en rake gitaaraccenten creëerden The Antlers het mooiste album van het jaar. Muziek voor de traagste uren van je dag. 


04 The War On Drugs | Lost In The Dream

Adam Granduciel en band zijn verantwoordelijk voor dé cross-overplaat van 2014. Weinigen kunnen de indiepop-interpretatie van classic rock - denk Bruce Springsteen, Don Henley of Dire Straits - niet smaken. Under The Pressure bevindt zich in de schemerzone tussen ambient en indiepop. Red Eyes is gebouwd rond een triomferende, ruimtevullende gitaarriff waarboven Granduciel zingt over de duisternis die hem omringt. De donkere nacht doorkomen is één van de hoofdthema's en krijgt misschien wel zijn mooiste uitwerking in afsluiter In Reverse: "Is there room in the dark / In between the changes? / Like a light that's drifting / In reverse, I'm moving." 2014 is onlosmakelijk verbonden aan Lost In The Dream.



03 Run The Jewels | Run The Jewels 2

Het tweede album dat voortkomt uit de samenwerking van MC Killer Mike en producer/MC El-P is mogelijk nog beter dan hun eerste. Alhoewel ze allebei een rijke solodiscografie hebben uitgebouwd, brengt hun synergie hen tot een volledig nieuw niveau. Run The Jewels 2 mept je voortdurend uit jouw comfort zone. Het duo stimuleert de luisteraar om te reageren op de onrechtvaardigheden die ze naar voor brengen. Een gewelddadige arrestatie gebaseerd op racistische motieven staat centraal in Early. Religie wordt onder de loep genomen in het epische Angel Duster. En samen met Zack De La Rocha - frontman van Rage Against The Machine - breken El en Mike het kapitalistische systeem van sociale ongelijkheid en uitbuiting af. Deze seriositeit neemt niet weg dat Run The Jewels 2 een wilde, avontuurlijke rit oplevert.

In Killer Mike's woorden: "I don’t give a fuck if you agree with me or not. I want you to feel like: ’I gotta compete with that.’ Because we’re competing with you. Straight up, nothing else. The end of all of that."

Gratis download.


02 Perfume Genius | Too Bright

Met Too Bright doorbreekt Mike Hadreas zijn fragiele en depressieve persona met zelfzekere, vaak trotse nummers omtrent homoseksualiteit en lichamelijkheid. Hadreas heeft zijn demonen nog steeds niet van zich afgeschud, maar deze keer gaat hij ze frontaal te lijf. Zo reageert hij op homohaat in zijn glorieuze glamrocksingle Queen, waarin hij met bijtende arrogantie vraagt aan kleingeestige voorbijgangers om hem aan te kijken en hem te erkennen: "Don't you know your queen? / Cracked, peeling, riddled with disease / Don't you know me?" 

Misschien ligt de grootste verandering tussen Too Bright en zijn vroegere werk in de fysieke impact van zijn muziek. Op My Body zingt Hadreas niet over zijn paniekaanvallen, hij recreëert ze. Met een uitgebreide instrumentatie, occasioneel geschreeuw en de nodige dosis noise weet Perfume Genius zijn karakteristieke intimiteit te combineren met grootse gevoelens. "I don't need your love / I don't need you to understand / I need you to listen."


01 Swans | To Be Kind

Ik verwacht niet dat iedereen voor To Be Kind zal vallen. Zelden kanaliseert een band zo'n primitieve energie. Swans derde sinds hun recente reünie klinkt als een orkaan: ontzaglijk, vernietigend en oppermachtig. In twee uren tijd schudt Swans de luisteraar door elkaar met gigantische instrumentale crescendo's, bezeten zang en agressieve gitaren. Swans incorporeert blues, post-punk, funk en post-rock in één consistent, zwartgeblakerd geluid. Op zestigjarige leeftijd overtrof Michael Gira en zijn zwanen elk ander album dat ik in 2014 hoorde.



01 Swans | To Be Kind
02 Perfume Genius | Too Bright
03 Run The Jewels | Run The Jewels 2
04 The War On Drugs | Lost In The Dream
05 The Antlers | Familiars
06 Sharon Van Etten | Are We There
07 Protomartyr | Under Color Of Official Right
08 Iceage | Plowing Into The Field Of Love
09 Mr Twin Sister | Mr Twin Sister
10 Cloud Nothings | Here And Nowhere Else
11 Damien Jurado | Brothers And Sisters Of The Eternal Son
12 Radiator Hospital | Torch Song
13 Hiss Golden Messenger | Lateness Of Dancers
14 Flying Lotus | You're Dead!
15 Andy Stott | Faith In Strangers
16 Keaton Henson | Romantic Works
17 Wild Beasts | Present Tense
18 Thee Silver Mt. Zion | Fuck Off Get Free We Pour Light On Everything
19 Angel Olsen | Burn Your Fire For No Witness
20 Caribou | Our Love
21 Parquet Courts | Sunbathing Animal
22 The Men | Tomorrow's Hits
23 Temples | Sun Structures
24 Joyce Manor | Never Hungover Again
25 Wye Oak | Shriek

4 reacties :

  1. Heel veel voor mij nog onbekende dingen. Ik zal me toch weer eens aan Swans moeten wagen, jouw nummer 1. Ik zie mijn zeer waarschijnlijke nummer 1 ook alvast in je lijst staan iig :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Swans is zware kost, maar op een gepast moment geniet ik meer van dat album dan van al de rest :) Benieuwd naar jouw nummer 1! TWOD? Sharon?

      Verwijderen
  2. Er zitten een páár gelijken in onze lijstjes maar overwegend toch verschillend... ik kan het meeste wat je in je lijst hebt staan erg waarderen! Ik was specifiek benieuwd of je de laatste plaat van Typhoon (Lobi da Basi) al eens beluisterd hebt? Die doet het in Nederland érg goed! In de OOR eindlijst op de 2e plek. Zelf heb ik hem ook hoog zitten al komt dat ook door het bijgevoel dat ik heb overgehouden aan een spectaculair Lowlands optreden. Het concert dat hij zelf het hoogtepunt van zijn jaar noemde... Dat was te zien. Awel, hier mijn top 20

    1: James Vincent McMorrow - Post Tropical
    2: The Acid - Liminal
    3: Wild Beasts - Present Tense
    4: Oscar and the Wolf - Entity
    5: Elbow - The Take Off and Landing of Everything
    6: FKA Twigs - LP1
    7: Strand of Oaks - Heal
    8: The War on Drugs - Lost In The Dream
    9: Typhoon - Lobi Da Basi
    10: Damien Rice - My Favourite Faded Fantasy
    11: Caribou - Our Love
    12: Kishi Bashi - Lighght
    13: Perfume Genius - Too Bright
    14: Future Islands - Singles
    15: Ben Howard - I Forget Where We Were
    16: Augustines - We Are Augustines
    17: Fink - Hard Believer
    18: Moss - We Both Know The Rest Is Noise
    19: Glass Animals - Zaba
    20: Bombay Bicycle Club - So Long, See You Tomorrow

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooie lijst Bart, bedankt om hem te delen! Heb 19 van de 20 albums zelf beluisterd, Kishi Bashi nog niet maar die geef ik zeker een kans :-). Zelf zeker ook genoten van Strand Of Oaks, Future Islands, Moss en Bombay Bicycle Club. Typhoon vond ik, naar mijn smaak, overroepen. Zeker vergeleken met het werk van Run The Jewels, Vince Staples, Freddie Gibbs + Madlib, Young Fathers en Clipping. dit jaar. Heb hem natuurlijk nog nooit live gezien, misschien zou dat mijn beeld veranderen?

      Verwijderen