10 - 1
10. Fuck Buttons - Hidden XS
In 2012 waren Fuck Buttons muziekcurator van de Britse Olympische Spelen, wat betekent dat hun muziek voor de hele wereld gespeeld werd als een representatie voor de grootsheid van Groot Brittannië. Het elektronische duo bracht in 2013 een nieuw album uit, Slow Focus, waarop hun grootsheid nog wat verder wordt uitgebouwd.
Fuck Buttons maakt overweldigend luide muziek. Op hun nieuwe album Slow Focus wordt de noisekraan volledig opengedraaid. Alhoewel veel van hun geluid oorspronkelijk afkomstig is van gitaarlijnen, klinkt het eindresultaat als een reeks treinen die over ons heen razen. Maar eenmaal over de initiële schok van al het lawaai heen, horen we melodieuze tot zelf plakkende muziek. Hidden XS haalt een climax rond de zevende minuut met een vrij kalm en catchy deuntje. Met Fuck Buttons zitten we in het oog van de storm, en het uitzicht is fenomenaal.
Beste moment = 5.00: De stilte wordt bruusk verbroken door noise, vele noise.
9. Frightened Rabbit - Acts Of Man
Frightened Rabbit is, na enkele passages op Pukkelpop, nog steeds niet doorgebroken in België. Ik startte de band te beluisteren om hun ludieke naam maar bleef voor hun muziek. De Bange Konijnen hebben voor hun nieuwe cd Pedestrian Verse enkele klassesongs geschreven, waarvan The Woodpile, Holy en Acts Of Man de uitschieters zijn.
Acts Of Man brengt het verhaal van een Don Juan die zich op zijn oude dag tracht te settelen met het juiste meisje. In de eerste drie minuten horen we de egoïstische daden van de man die zich aan niemand kan binden: "Let's tell every girl we'll marry, we'll always love them when we probably won't." Hij maakt zijn lief zwanger en haast zich daarna zo snel mogelijk weg: "Man he breeds although he shouldn't, he's breeding just because he cums. He acts like the father for a minute, till the worst instincts return."
Beste moment = 3.20: In het laatste strofe/refrein wordt duidelijk dat hij bij het ontmoeten van dit éne nieuwe meisje wil veranderen:
"I have never wanted more, to be your man
And build a house around you.
I am just like all the rest of them,
Sorry, selfish, trying to improve.
I'm here, not heroic, but I try."
En in de muziek wordt deze verandering ook duidelijk: akoestische gitaren trekken het voorheen claustrofobische sobere lied volledig open. Vanaf 3.20 voel je de euforie en rijkdom van de zanger die zich eindelijk kan settelen bij het juiste meisje. Een complete karakteruitdieping in muziek en tekst samen met prachtige muziek, allemaal in geen vijf minuten, dat kan enkel maar geprezen worden.
8. Youth Lagoon - Mute
Ooit al eens een nummer uit elkaar horen vallen? Youth Lagoon bouwt een aardig sfeertje op in de eerste minuut van Mute, gelijkaardig aan de warmte van Dropla (nr.34).
Beste moment = vanaf 1.05: Na één minuut laat YL de opgezette warme sfeer uit mekaar brokkelen. Akoorden worden valse, rondzwevende noten, kleurrijke stralen en bollen lijken rond onze oren te zweven en niets daarvan raakt ooit nog de grond. Mute werkt af wat My Bloody Valentine heeft gestart: van valse en vreemde klanken esthetische en melodieuze gehelen maken. Euforie troef wanneer de gitaarsolo van start gaat rond de derde minuut. Youth Lagoon is nog geen volgroeide band, maar in hun puberteit maakten ze al enkele prachtige en unieke liedjes.
7. Sigur Ros - Brennisteinn
Sigur Ros is sinds hun break in 2009 een beetje aan het verdwijnen van de scène. In 2008 werden ze nog massaal gespeeld op bijvoorbeeld StuBru met nummers als Inni Mer Syngur & Vid Spilum Endalaust. Ondertussen verliet de gitarist de band, maakte Jonsi muziek met zijn homovriendje en maakte Jonsi een soloplaat. Er is veel veranderd en nu wordt Sigur Ros vooral gezien als die band die al die goeie cd's maakte. Sigur Ros anno 2013 betekent voor de algemene muziekcritice vergane glorie. Dat is vaak terecht, zo was Valtari, hun cd uit 2012, zo onbelangrijk en saai dat de band er zelf maar één nummer van live speelt. Hun album uit 2013, Kveikur, valt echter niet te negeren. Sigur Ros haalde met Kveikur weinig eindejaarslijsten en dat is onterecht. Net zoals The National, QOTSA, Arctic Monkeys en andere blijft Sigur Ros boeiend door te experimenteren en te variëren binnen hun herkenbare geluid.
Brennisteinn toont een vernieuwende Sigur Ros. Zonder gitarist moet hun geluid anders opgevangen worden: bas en percussie worden veel belangrijker. Deze nieuwe opstelling geeft vonken in Brennisteinn. Kveikur, de titel van hun album, vertaalt zich in 'aardbeving'. Dit nummer klinkt als een spuiende vulkaan die aan het toppunt van uitbarsten staat. Doorheen het hele nummer glijden diepe, vette bassen als vernietigende lava naar beneden. Percussie valt als stenen naast ons neer. Brennisteinn is machtig groots. Sigur Ros overtuigt met dit nummer alleen al dat ze nog niet vergaan zijn, dat ze nog niet op de achtergrond horen te staan.
Beste moment = 3.30: De dreunende bas is heerlijk.
6. Arctic Monkeys - Do I Wanna Know?
Arctic Monkeys kwam al eerder in mijn lijst met Why'd You Only Call Me When You're High en eigenlijk was hun hele album AM van hoge kwaliteit. Do I Wanna Know als beste nummer van de cd kiezen was echter geen moeilijke opdracht.
Do I Wanna Know is massief. Het begint met één van de traagste gitaarriffs in het oeuvre van Arctic Monkeys (vergelijk dit maar met Brianstorm of When The Sun Goes Down), vergezeld door een diepe vettige bas en een drumpatroon die we meestal terugvinden in hiphop. Do I Wanna Know beschrijft de innemende onzekerheid en verdriet van Turner's onbeantwoorde liefde. Turner kan het niet laten om telkens terug te vallen voor dat éne meisje. Hij weet dat de liefde niet wederzijds is, maar toch kruipt hij steeds op handen en voeten naar haar terug. "Maybe I'm too busy being yours to fall for somebody new."
Beste moment = 1.57: Turner komt hier alleen te staan. Met enkel een vette bas en hiphopdrum als begeleiding deelt hij zijn diepste gedachten. De manier waarop hij zijn zinnen uitspreekt, elk woord weloverwogen en met een eigen klankgeluid, is tegelijk nonchalant en meeslepend. Heerlijk.
"So have you got the guts?
Been wondering if your heart's still open and if so i wanna know what time it shuts.
Simmer down and pucker up.
I'm sorry to interrupt it's just I'm constantly on the cusp of trying to kiss you.
I don't know if you, feel the same as I do.
But we could be together, if you wanted to."
5. The National - Sea Of Love
Sea Of Love is een sterk en dravend nummer dat zich inschrijf in de traditie van epische songs zoals Terrible Love & Mr. November. Sea Of Love brengt ons aan de andere kant van Alex Turner's onbeantwoorde liefde. Matt Berninger zingt vanuit het perspectief van de persoon die niet wil samen zijn met het meisje die tot over haar oren verliefd is op hem. Hij wil geen relatie met haar, meer nog, hij lijkt iemand anders gevonden te hebben.
Beste moment = 2.00: Hier bekent Matt zijn gevoelens van twijfel aan de andere. Hij viel voor een nieuw meisje, maar dat kan ze hem toch niet kwalijk nemen? Je blijft toch niet in een relatie omdat het moet, maar omdat je het wil? Als je iemand liever ziet dan jouw partner, dan moet je toch je hart volgen, niet? "Hey Jo, sorry I hurt you, but they say love is a virtue don't they?"
4. Arcade Fire - We Exist
Reflektor was een essentiële cd voor 2013. Alles wat goed is aan het album zit in We Exist aanwezig: zwoele gitaren, dansbare bassen, plakkende zanglijnen en emotionele violen en paino. Een heerlijke en frisse combinatie van sferen. We Exist pakt mij al van de eerste seconde in: in stereo wordt eerst een gitaar links en daarna een gitaar rechts afgespeeld vooraleer een vette, dansende bas het nummer opent.
Beste moment = 2.20: De 'bridge' bestaat uit zoveel samenwerkende lagen instrumentatie dat het onmogelijk wordt alles in één keer te horen.
Beste moment = 4.00: Na de bridge herneemt AF de strofe, maar de bas is ditmaal veel dreigender dan voorheen. Dansbaar en tegelijk beangstigend. De gitaar die rond de vierde minuut invalt is zo onverwacht dat het hier een speciale vermelding krijgt.
3. Phosphorescent - Song For Zula
Phosphorescent (Matthew Houck) maakt al een tijdje mooie muziek, maar dit normaal vanuit de vaste formule van stem en gitaar. In Song For Zula maakt hij echter een loveballad met violen en een ondersteunende basgitaar uit de jaren 80.
Beste moment = 0.00: Boven het prachtige samenspel van violen en bas zingt Matthew Houck over de vernietigende drang van liefde, dit o.a. met een referentie naar Johnny Cash: "Some say love is a burning thing, that it makes a fiery ring. But I know love as a fading thing." Ooit eens een romantisch zelfgekookt diner gehouden voor uw geliefde maar niet geweten welke plaat op te leggen? Zet Song For Zula op repeat en de kans is groot dat de romantiek meer oplevert dan een lekker etentje.
2. Kurt Vile - Wakin On A Pretty Day
Kurt Vile maakte een prachtige cd en een topsong in 2013. Wakin On A Pretty Day haalde vele eindejaarslijsten en terecht. De hele zomer lang heb ik het nummer beluisterd en als ik nu terug luister dan ben ik het nog steeds niet beu. Meer nog, bij elke luisterbeurt komt iets nieuw naar voren die ik voorheen niet had gehoord.
Wakin On A Pretty Day is wat de titel belooft, een lied om op te leggen aan het begin van een zonnige dag. WoaPD duurt lang maar verveeld nooit. Kurt Vile vindt dat we in ons vluchtige leventje ook eens moeten een pauze nemen. Het eens trager aan doen. Laten we onze gsm eens gewoon laten rinkelen zonder op te nemen, laten we eens een paar goeie kluchten verzinnen en wat drinken en genieten. WoaPD betekent tien minuten even aan niets anders denken, maar gewoon achterover zitten in uw stoel en luisteren. Lazy Sunday. Sunday Funday. Wakin on a pretty day.
Beste moment = 4.26: Kurt Vile laat zijn begeleidingsband stilvallen, met enkel zijn stem die overblijft. Meteen daarna krijgen we voor de eerste keer de geniale riff van het lied te horen. Hoe zonnig kan een gitaar klinken?
Beste moment = 7.30: Als gitarist kan ik dit moment natuurlijk niet ongelegen laten. Vile start hier een gitaarsolo die tegelijk rockend en toch relaxed klinkt. En onder dat boeiende gitaarspel blijft de band die riff aanhalen.
Vile maakte met Wakin On A Pretty Day een nummer waarmee wij naar de toekomstige generatie kunne stappen en zeggen: hier heb je ons tijdloze nummer. WoaPD is de Hotel California van 2013.
1. Nick Cave and The Bad Seeds - Jubilee Street
Als Kurt Vile de Hotel California van 2013 maakte, dan schreven Nick Cave & The Bad Seeds een tijdloos nummer dat ergens tussen The End van The Doors en Diane van Therapy? hangt. Jubilee Street komt van Push The Sky Away, de 15de cd van Nick Cave & The Bad Seeds. De positief ontvangen cd beleeft een duidelijk hoogtepunt in Jubilee Street.
Jubilee Street is een prachtig lied. Een reeks donkere akkoorden worden als een mantra doorheen het nummer herhaald. Daarboven zingt Nick Cave met zijn typische stemgeluid. Cave is altijd al een meester geweest in het sprekend zingen of zingend spreken. Het repetitieve schema van akkoorden/drum/bas geeft een basis om de zanger en de violen hun verhaal te laten doen.
En wat een verhaal. Dit is by far het donkerste nummer van de lijst. Cave vertelt het verhaal van een man die zijn vaste prostituee Bee vaak opzoekt in Jubilee Street. Jubilee Street wordt echter door een Russische maffiabende overgenomen en Bee wordt werkloos. Bee heeft geen geld meer, "Well, a girl's gotta make ends meet" dus start ze de protagonist te blackmailen. Zijn naam staat immers vele malen in haar zwarte boekje en dat zou hij niet graag publiek zien gaan. Bee blijft blackmailen tot de man helemaal "out of his mind" ging: hij legt Bee het zwijgen op. Nu Bee van de kaart is verdwenen kan hij eindelijk terug door het publiek lopen zonder angst. Hij voelt zich vrij. Hij voelt zich goed. Hij vliegt van genot. Hij vermoorde een arme prostituee en hij voelt zich eindelijk terug leven. Jubilee Street haalt het donkerste uit mensen.
Beste moment = 2.19: Het ware genie in dit lied is Warren Ellis. Ellis heeft vele films gesoundtracked en heeft een bekende band die Dirty Three heet. Ellis speel viool en is ene meester in loops. De violen die hier invallen zijn van zijn hand. Onheilspellend maar prachtig. Daarna opent het lied zich met wijde akoestische gitaarakkoorden. De drum versneld terwijl de man naar zijn slachtoffer wandelt. Violen piepen.
Beste moment = 4.35: De muziek zwelt op. Violen overmeesteren stilaan het nummer terwijl Cave zijn gevoel bij het moorden beschrijft "I'm flying, look at me now." Gitaar slaat over in distortion. Een vrouwenkoor valt in. We belanden in een spiraal van violen en vermoorde vrouwen en euforische moordenaars en we krijgen geen afloop. Het nummer fade uit, het stopt nooit echt.
50-41 40-31 30-21 20-11
0 reacties :
Een reactie posten