20 - 11
20. Deerhunter - Back To The Middle
Deerhunter maakt al jaren fantastische muziek. Met hun jongste, Monomania, hebben ze weer een kwaliteitsvolle plaat in hun discografie. Hoogtepunt Back To The Middle doet veel in maar twee minuten half: gitaarriffs vliegen rond onze oren, refreinen zweven en het instrumentaal tussenstuk zet alles steevast terug op de grond.
Beste moment = 1.16
Deerhunter maakt al jaren fantastische muziek. Met hun jongste, Monomania, hebben ze weer een kwaliteitsvolle plaat in hun discografie. Hoogtepunt Back To The Middle doet veel in maar twee minuten half: gitaarriffs vliegen rond onze oren, refreinen zweven en het instrumentaal tussenstuk zet alles steevast terug op de grond.
Beste moment = 1.16
19. Jagwar Ma - The Throw
We blijven in de zon die Deerhunter heeft opgezet, maar we vervangen de hun lagen gitaar met nog meer lagen elektronica. Jagwar Ma maakt rockmuziek met synthesizers en diepe bassen. Razend verslavend, zeker na meerdere malen luisteren. The Throw is het doorbraaknummer uit hun sterke debuutplaat, een groep om in de gaten te houden (ze tourden dit jaar als voorprogramma van the Foals). Het nummer is langer op album dan de single-versie, beiden hebben hun kwaliteiten.
Beste moment = 1.05: De eerste minuut van The Throw lijkt wat te zweven: een onvaste zangmelodie, wat gitaareffecten en wat percussie op de achtergrond. Om 1.05 zet een vette bas alles aan de grond en komt de kracht van het nummer naar boven.
We blijven in de zon die Deerhunter heeft opgezet, maar we vervangen de hun lagen gitaar met nog meer lagen elektronica. Jagwar Ma maakt rockmuziek met synthesizers en diepe bassen. Razend verslavend, zeker na meerdere malen luisteren. The Throw is het doorbraaknummer uit hun sterke debuutplaat, een groep om in de gaten te houden (ze tourden dit jaar als voorprogramma van the Foals). Het nummer is langer op album dan de single-versie, beiden hebben hun kwaliteiten.
Beste moment = 1.05: De eerste minuut van The Throw lijkt wat te zweven: een onvaste zangmelodie, wat gitaareffecten en wat percussie op de achtergrond. Om 1.05 zet een vette bas alles aan de grond en komt de kracht van het nummer naar boven.
18. Jon Hopkins - Breathe This Air
Jon Hopkins was qua elektronische muziek de revelatie van het jaar. Op een of andere manier is Hopkins er in geslaagd om experimentele muziek toegankelijk te maken, om een pianostuk dansbaar te maken of om een dansbeat esthetisch te maken. Breathe This Air doet veel in vijf minuten. Beste moment = 1.23: Het mooiste moment is het oplossen van de opbouwende baslijn in stille pianotoetsen.
17. Local Natives - Wooly Mammoth
Local Natives hebben enkele jaren geleden een doorbraakdebut uitgebracht met klassiekers als Airplanes, Sun Hands en Wide Eyes. Hun opvolgende album van 2013, Hummingbird, was over het algemeen donkerder en minder gefocust. Wooly Mammoth is hiervan een grote uitzondering. Wooly Mammoth's kracht wordt al in de eerste minuut duidelijk: de combinatie van hun typische dravende percussie met een machtige basriff. Voeg daarbij hun karakteristieke samenzang en het wordt duidelijk dat Local Natives nog niet is uitgepraat, ze zijn louter opzoek naar nieuwe manieren om te blijven creëren.
Beste moment = 2.22: Alles valt weg behalve een synthesizer. Vijf seconden later komen drum en zang erbij om nog vijf seconden later die machtige basriff terug te introduceren.
Local Natives hebben enkele jaren geleden een doorbraakdebut uitgebracht met klassiekers als Airplanes, Sun Hands en Wide Eyes. Hun opvolgende album van 2013, Hummingbird, was over het algemeen donkerder en minder gefocust. Wooly Mammoth is hiervan een grote uitzondering. Wooly Mammoth's kracht wordt al in de eerste minuut duidelijk: de combinatie van hun typische dravende percussie met een machtige basriff. Voeg daarbij hun karakteristieke samenzang en het wordt duidelijk dat Local Natives nog niet is uitgepraat, ze zijn louter opzoek naar nieuwe manieren om te blijven creëren.
Beste moment = 2.22: Alles valt weg behalve een synthesizer. Vijf seconden later komen drum en zang erbij om nog vijf seconden later die machtige basriff terug te introduceren.
16. Earl Sweatshirt (ft. Frank Ocean) - Sunday
Ik ben niet meteen thuis in de wereld van hiphop, maar voor Earl maak ik graag een uitzondering.
Earl Sweatshirt besloot op zijn 17 jaar om onder te duiken nadat hij te bekend werd in Odd Future. Het album Doris markeerde zijn terugkeer. Earl, geboren in 1994, beheerst zijn spraak en vocabularium als geen ander. Met zijn typisch stemgeluid gaat hij door thema's als discriminatie, daddy-issues en druggebruik. Sunday is de perfecte uitvoering van Earl's esthetiek.
Beste moment = 1.25: Gevestigde waarde Frank Ocean neemt Sunday naar een hoger niveau met zijn typische rap/zang/spreekstijl.
15. Manic Street Preachers - Rewind The Film
Manic Street Preachers is een uitzonderlijke groep. In de jaren 90 onder meer bekend geworden door de mysterieuze verdwijning van hun gitarist (na 20 jaar nog steeds niet teruggevonden), en hun Britse rock die culmineerde in de parel Motorcycle Emptiness. Jaren later bewezen ze met het album Rewind The Film dat ze nog steeds op de top van hun kunnen zitten. Op de titeltrack croont gastzanger Richard Hawley boven een kinderlijke akoestisch gitaar om in de refreinen open te breken met violen en fascinerende flamenco-gitaarsolo's. Manic Street Preachers bestaat al 25 jaar en blijft hopelijk nog wat langer.
Beste moment = 2.50: Rewind The Film valt stil uitgezonderd een baslijn, waarna een hemelse gitaarsolo het refrein inzet.
Beste moment = 2.50: Rewind The Film valt stil uitgezonderd een baslijn, waarna een hemelse gitaarsolo het refrein inzet.
14. The National - I Should Live In Salt
The National heeft al veel sterke albums uitgebracht. Hoe blijft deze band nog interessant? Dezelfde vraag zoals aan Arctic Monkeys en Queens Of The Stone Age en hetzelfde antwoord: binnen hun geluid starten ze te experimenteren en variëren. The National maakt op hun jongste cd Trouble Will Find Me fantastische liedjes met hun karakteristieke geluid. The National houdt het album echter spannend door te spelen met ritme- en maatwissellingen.
Een conventioneel lied gebruikt 4 maten en telkens 4 tellen per maat (16 tellen in totaal). De single Demons gebruikt slechts 7 tellen per 2 maten waardoor het lied telkens struikelt (14 tellen in totaal), andere single Sea of Love gebruikt 5 maten i.p.v. 4 om hun riff te laten ontwikkelen (20 tellen in totaal) en de verkniptheid van I Should Live In Salt is al van in het eerste akkoordenschema te horen (17 tellen in totaal). Dit klinken technische futiliteiten maar dat zijn ze niet. Alle drie liedjes krijgen een heel bijzondere en frisse sfeer. Boven deze vreemde, struikelende akkoorden horen we een prachtig beklag van Matt Berninger.
Een conventioneel lied gebruikt 4 maten en telkens 4 tellen per maat (16 tellen in totaal). De single Demons gebruikt slechts 7 tellen per 2 maten waardoor het lied telkens struikelt (14 tellen in totaal), andere single Sea of Love gebruikt 5 maten i.p.v. 4 om hun riff te laten ontwikkelen (20 tellen in totaal) en de verkniptheid van I Should Live In Salt is al van in het eerste akkoordenschema te horen (17 tellen in totaal). Dit klinken technische futiliteiten maar dat zijn ze niet. Alle drie liedjes krijgen een heel bijzondere en frisse sfeer. Boven deze vreemde, struikelende akkoorden horen we een prachtig beklag van Matt Berninger.
Beste moment = 1.45: "I should live in salt for leaving you behind."
13. Volcano Choir - Byegone
Justin Vernon werd terecht beroemd als Bon Iver met zijn debuut For Emma, For Ever Ago en de bijhorende single Skinny Love. Hij bleef echter niet bij zijn succes zitten: hij vernieuwde zichzelf in zijn opvolgende album en werkte daarna samen met vele artiesten zoals The National, James Blake, Kanye West, enzoverder. Volcano Choir is nòg een van zijn project. VC is echter niet het werk van Vernon alleen, het is een band waarbij ieder lid evenveel zeggensrecht heeft. Resultaat? Een sterke cd met een hoogtepunt in Byegone.
Beste moment = 2.35: Een explosief refrein: "SET SAAAAAIL"
12. Foxygen - Shuggie
Foxygen was een van dé doorbraakgroepen uit 2013. Ze klinken een beetje als MGMT gemengd met jaren 60 invloeden zoals the Byrds en Syd Barret. Shuggie is het perfecte voorbeeld: we wanen ons in een psychedelische trip door een magisch woud vol gigantische eekhoorns, ronddansende stokstaartjes en een rooskleurige rivier met plotse stroomversnellingen. In het refrein van Shuggie verandert Foxygen hun blad naar een versnelling hoger om rond een anderhalve minuut in een trage strofe te hervallen. Foxygen horen we goed in het oog te houden.
Beste moment = 1.30: Foxygen komt hier terug naar de tragere strofe, een heerlijk gevoel om terug in de rust van Shuggie te vallen.
Foxygen was een van dé doorbraakgroepen uit 2013. Ze klinken een beetje als MGMT gemengd met jaren 60 invloeden zoals the Byrds en Syd Barret. Shuggie is het perfecte voorbeeld: we wanen ons in een psychedelische trip door een magisch woud vol gigantische eekhoorns, ronddansende stokstaartjes en een rooskleurige rivier met plotse stroomversnellingen. In het refrein van Shuggie verandert Foxygen hun blad naar een versnelling hoger om rond een anderhalve minuut in een trage strofe te hervallen. Foxygen horen we goed in het oog te houden.
Beste moment = 1.30: Foxygen komt hier terug naar de tragere strofe, een heerlijk gevoel om terug in de rust van Shuggie te vallen.
11. Majical Cloudz - Bugs Don't Buzz
Naast grootse nummers zoals Rewind The Film of Hidden XS valt Bugs Don't Buzz niet meteen op. Plaats het lied echter op uw mediaspeler, kruip vanavond in jullie warme bed, doe jullie koptelefoon aan en zet het nummer goed luid, pas dan zal het opvallen hoeveel Majical Cloudz doet met heel weinig.Beste moment = 2.05: "If life should be forever one instant, would it be the moment you met me, my love?" gevolgd door een diepe dreinende bas. Prachtig
0 reacties :
Een reactie posten