Met Blackpool schrijf ik voornamelijk over hedendaagse muziek. Natuurlijk is dat niet het enige waar ik naar luister. Om mezelf de kans te geven om ook minder recente muziek aan jullie aan te raden, probeer ik een nieuw concept uit: om de zoveel tijd zal ik mijn 5 favoriete albums en mijn 20 favoriete nummers van één jaar aan jullie voorstellen. In principe begon ik dit proces al eind december met mijn jaarlijsten van 2014: albums en nummers. Zo zal ik steeds één jaar terugkeren.
In het uitwerken van dit concept zal ik me vooral focussen op muziek en niet zozeer op het motiveren en beschrijven van mijn keuzes. Er zijn daar verschillende redenen voor, de belangrijkste is tijdsgebrek. Besef echter dat ik lijstjes absurd serieus neem en de keuzes die ik maak weldoordacht zijn.
Ik hou dit project bij via het tabblad "All Time Fav.'s" in het menu bovenaan. Daarnaast voeg ik mijn 20 favoriete nummers per jaar toe aan deze Spotifylijst. Ik kan onmogelijk een nog essentiëlere afspeellijst maken.
In de geest van het bovenstaande presenteer ik jullie mijn "essentials" van 2013. Wat waren jullie favorieten van 2013?
In het uitwerken van dit concept zal ik me vooral focussen op muziek en niet zozeer op het motiveren en beschrijven van mijn keuzes. Er zijn daar verschillende redenen voor, de belangrijkste is tijdsgebrek. Besef echter dat ik lijstjes absurd serieus neem en de keuzes die ik maak weldoordacht zijn.
Ik hou dit project bij via het tabblad "All Time Fav.'s" in het menu bovenaan. Daarnaast voeg ik mijn 20 favoriete nummers per jaar toe aan deze Spotifylijst. Ik kan onmogelijk een nog essentiëlere afspeellijst maken.
In de geest van het bovenstaande presenteer ik jullie mijn "essentials" van 2013. Wat waren jullie favorieten van 2013?
Eervolle vermelding: Bill Callahan - Dream River ; Earl Sweatshirt - Doris ; Run The Jewels - RTJ1 ; Savages - Silence Yourself
4 Arcade Fire | Reflektor
1 My Bloody Valentine | mbv
Een 'best of' lijst bricoleren op het einde van het jaar is ontzettend moeilijk. Sommige albums ken je slechts enkele weken. Een extreem voorbeeld is Beyoncé's verrassingsalbum dat in 2013 na de publicatie van de meeste jaarlijsten verscheen, wat het quasi onmogelijk maakte om te zien of die plaat de test van tijd weerstaat. Vele albums krijgen niet genoeg tijd en ruimte om hun echte kleuren te tonen.
In 2015 merk ik dat de bovenstaande vijf albums me nog steeds aantrekken. Tim Hecker, tovenaar gespecialiseerd in ambient en drone, blijft na vijftien jaar musiceren nog steeds innoveren; Virgins klinkt als de vernietigende stilte na een apocalyps. Arcade Fire's Reflektor blijft boeien met zijn ongeziene combinatie van genres zoals 80's disco, artpop en indierock. Wanneer mijn energielevel laag staat, grijp ik vaak terug naar het oppeppende ...Like Clockwork. En Kurt Vile maakte hét zomeralbum van 2013.
Maar na al die tijd is mbv, de comebackplaat van de legendarische shoegazeband My Bloody Valentine, het enige album dat me nog steeds blijft verbazen. Hoe vaak ik mbv ook beluister, ik kan het kleurrijke muzikale reliëf nooit volledig vatten. Hoe de band rond Kevin Shields prachtige melodieën presenteert en die meteen laat vaporiseren, is vrijwel ongezien. Geweld en schoonheid verdampen samen tot één verleidelijk, bedwelmend en onoverzienbaar gas. mbv klonk nooit nieuw, maar ook nooit oud. Het woord wordt te snel in de mond genomen, maar is hier ontegensprekelijk van toepassing: tijdloos.
SONGS
20 Parquet Courts | Stoned And Starving
19 Iceage | Ecstacy
18 Arctic Monkeys | Do I Wanna Know
17 Run The Jewels | A Christmas Fucking Miracle
16 Moderat | Bad Kingdom
15 Frightened Rabbit | Acts Of Man
14 Courtney Barnett | Avant Gardener
13 Kanye West | New Slaves, feat. Frank Ocean
12 My Bloody Valentine | In Another Way (niet op Spotify)
11 Earl Sweatshirt | Sunday, feat. Frank Ocean
10 Youth Lagoon | Mute
09 Sigur Ròs | Brenninstein
08 Queens Of The Stone Age | I Appear Missing
07 Tim Hecker | Live Room
06 Majical Cloudz | Bugs Don't Buzz05 Arcade Fire | Reflektor
04 The National | I Should Live In Salt
03 Phosphorescent | Song For Zula
Matthew Houck veroverde al lang geleden mijn hart met zijn melancholische folkliederen, voornamelijk bestaande uit zijn doorleefde stem en een intieme akoestische instrumentatie. De schoonheid die hij creëert in Song For Zula had ik echter niet geanticipeerd. Zijn grootste single van 2013 was een liefdesballade met violen en een kitscherige 80's baslijn.
Hij zingt er over de vernietigende drang van liefde, dit onder meer met een referentie naar Johnny Cash: "Some say love is a burning thing/ That it makes a fiery ring/ But I know love as a fading thing." Maar Song For Zula klinkt niet als een aanval op de liefde, maar veeleer als een ode aan zijn allesoverheersende macht.
02 Kurt Vile | Wakin' On A Pretty Day
Kurt Vile's langspeler Wakin' On A Pretty Daze bestaat uit meer dan alleen luie, zonnige nummers - beluister Girl Called Alex en besef dat Kurt evengoed spijt en melancholie in een song kan vatten - maar het net-niet-titelnummer Wakin' On A Pretty Day is een hoogtepunt in zorgeloze zomermuziek. Vile's gitaar klinkt als een bries op een bloedhete dag en zijn stem is zo kalmerend als een hangmat. Het lied lijkt eindeloos door te gaan, steeds transformerend doch steeds gelijkaardig. Wanneer het stormt buiten en je wakker wordt met migraine, biedt Kurt Vile je de geruststellende herinnering aan een zwoele zomerdag.
01 Nick Cave | Jubilee Street
"Well, a girl's gotta make ends meet," weerklinkt het in de tragiek dat Jubilee Street heet. Het is de benaming van een fictionele prostitutiebuurt waar de protagonist geregeld zijn favoriete dame Bee opzoekt. Wanneer Bee op straat wordt gezet, start ze onze man te chanteren. Begeleid door giftige schakeringen in de gitaarlijnen, doodse percussie, bezielde vrouwenkoren en spokende vioolpartijen geleverd door Ellis Warren, wordt Bee het zwijgen opgelegd. De moord is niet het angstaanjagendste aan Jubilee Street, wel het bevrijdende genot na de daad die wordt bezongen door Nick Cave. "I'm transforming, I'm vibrating, I'm glowing, I'm flying/ Look at me now." Dertig jaar na het debuut van Nick Cave & The Bad Seeds is de formatie nog even krachtig.
0 reacties :
Een reactie posten