Tobias Jesso Jr.Mijn lijst is verschillend aan deze van BBC Sound Of 2015 en consorten. Voor deze laatste zocht men naar jonge bands met het potentieel om mainstream door te breken. Ik interesseer me echter weinig in de economie achter muziek en waag me ook niet aan voorspellingen. Het enige waar ik om geef, is meer van het indrukwekkende materiaal dat deze tien artiesten dit jaar verspreid hebben. Zes van de tien haalden mijn top vijftig nummers van 2014, de andere vier misten de lijst net. Ik stel elke band voor met een woordje uitleg, een representatief nummer uit hun nog beperkte discografie en verdere luistertips.
10 Petite Noir
Yannick Ilunga werd 23 jaar geleden geboren in Brussel. Zijn Congolese ouders verhuisden naar Kaapstad toen Ilunga zes was. Als deel van de jonge hipstercommunity Capital Of Cool in Zuid-Afrika bouwde hij, als producer en multi-instrumentalist, een eigen geluid op dat hij ooit omschreef als "new wave with an African aesthetic." Hij debuteerde in 2012 met de knappe single Till We Ghosts. In 2014 verscheen een nieuw nummer, één waar zijn muzikale ideeën beter gestructureerd werden dan voorheen, namelijk Chess. Hij klonk er als TV on the Radio of Foals gespeeld door een eenmansband. Als hij het niveau van Chess kan behouden, staat hem een mooie toekomst te wachten. Zijn eerste EP genaamd King Of Anxiety verschijnt op 19 januari 2015.
Luister: Till We Ghosts & Disappear
9 Hockeysmith
De muziek van de Britse zusjes Hockeysmith doet denken aan Warpaint, maar dan gedrenkt in electronica en noise. Single But Blood overtuigde me van hun potentieel: het is werkelijk heerlijk om te verdrinken in dit brouwsel van pop, shoegaze en industrial techno. Met Meanwhile bewees de band dat ze ook met rustigere ballads duistere schoonheid kunnen opwekken. Deze nummers werden opgenomen in een caravan op een afgelegen boerderij, maar klinken alsof ze hun oorsprong vonden in een lugubere folterkamer.
Luister: Hesitate, Let's Bang & Meanwhile
8 TALA
TALA laat zich door een variëteit aan culturen inspireren: haar vader is van Iran, haar moeder houdt van Britpop en zijzelf voelt zich thuis in de Britse dance clubs. Ze produceert haar eigen nummers, waardoor ze tegelijk respect heeft voor goede pop als voor experimentele elektronische muziek. Ze bracht dit jaar twee sterke EP's uit. Daarvan is Black Scorpio waarschijnlijk haar indrukwekkendste stuk. Haar stem wordt er zodanig vervormd dat ze opgaat in de epische instrumentatie.
Luister: Alchemy EP, The Duchess EP7 Communions
Alhoewel Communions zijn repetitiekot in Kopenhagen deelt met noise-rockers Iceage en Lower, zoekt de jonge band zijn heil in de mystieke schoonheid van de Scandinavische zomers. Met sprankelende gitaren, simpele songstructuren en Britpopzanglijnen schrijven Communions charmante indiepop. Zo klinkt So Long Sun alsof The Stone Roses enkele jaren onder de Noorse zon verbleef. De Denen tekenden een contract bij Tough Love Records (Big Ups, Cymbals Eat Guitars) maar er is nog geen nieuws over een debuut.
Luister: Love Stands Still
6 Yumi Zouma
Kim Pflaum, Josh Burgess en Charlie Ryder leefden voor een lange periode samen in een huis in Christchurch, Nieuw-Zeeland. In 2011 stortte hun woning in door een aardbeving. Josh vertrok naar de Verenigde Staten en Charlie naar Frankrijk waardoor de drie vrienden met een immense afstand van elkaar gescheiden werden. Dit hield hen niet tegen om hun vriendschap te behouden. Wat hen het meeste verbond was muziek. Via Dropbox en andere vormen van digitaal bestanden delen, creëerden ze vanuit drie verschillende continenten de consistente EP Youmi Zouma en de prachtsingle Alena. Hun nummers zijn gedrenkt in nostalgie. Het is onduidelijk waar Yumi Zouma precies naar verlangt - ik hoor invloeden van chillwave, disco en dromerige indiepop - maar de verleiding om zuchtend mee te verlangen is onweerstaanbaar.
Luister: Youmi Zouma EP, Alena
5 Real Lies
Aan hun muziek te horen vindt het Londense trio Real Lies pas inspiratie na middernacht. Electropopsingles Dab Housing, Deeper en World Peace recreëren een jeugdig uitgaansgevoel dat steeds balanceert tussen euforisch en vermoeid. De band gaat nog dieper met North Circular, waar ze het clubleven bundelen met desolate gevoelens waardoor ze The Streets lijken te combineren met Burial.
4 Girl Band
Neem het tegenovergestelde van meisjesband Destiny's Child en je bekomt Girl Band. De vier Ierse jongemannen laten hun gitaren klinken als grasmaaiers, terwijl Dara Kiely schreeuwt over verwarring, besmetting en explosieven. In een tijd waarin bands zoals Editors en Interpol post-punk hebben afgezwakt tot een sfeervol genre, knalt Girl Band met een onweerstaanbaar enthousiasme je speakers kapot. De band tekende eind 2014 een contract met Rough Trade Records.
Gratis download: Lawman & De Bom Bom.3 Tobias Jesso Jr
Tobias Jesso Jr zette zich deze zomer op een vrij onconventionele manier op de kaart. Zonder promotie plaatste hij een pianoballad genaamd True Love op YouTube. Het nummer klonk even tijdloos als een John Lennon of een Harry Nilsson. Boven simpele, quasi valse pianoakkoorden zong hij met een fragiele stem over die zeldzame ware liefde. Het nummer werd elfde in mijn top 50 nummers van 2014. Chet "Jr" White, vroeger bassist en producer van de fantastische indiepopband Girls, pikte Tobias op en bood hem zijn expertise aan. Even later sloot Tobias zich aan bij platenlabel True Panther. Op 17 maart 2015 verschijnt Jesso's debuut genaamd Goon.
Luister: True Love, Hollywood
2 Vince Staples
"I record when I have something to say." Het is een statement waar de eenentwintigjarige Vince Staples - West Coast, Long Beach - weigert van af te wijken. Hij noemt onbezorgde gangster rap een onoprechte en vertekende weergave van het dagelijkse leven van (zwarte) jongeren in arme Amerikaanse wijken. Hijzelf groeide op in armoede, zijn ouders waren zelden aanwezig en hij verloor verschillende vrienden aan drugs of schietpartijen. Dit laatste gebeurde dit jaar nogmaals. Een van zijn vrienden kreeg vijf kogels in het gezicht, het jonge zusje was ongewild getuige van de moord. "If this is what we’re rapping about, why do you not feel that?" Met rake lyrics en gewichtige beats communiceert Staples over zijn zware jeugd en het racisme waarmee hij elke dag geconfronteerd wordt. Ik noemde Hell Can Wait mijn favoriete EP van het jaar en plaatste single Hands Up op 18 in mijn jaarlijst.
Luister: Hell Can Wait EP
1 Viet Cong
De vierkoppige Canadese band Viet Cong herrees drie jaar geleden uit de assen van de opgebrande art-rockband Women. Matt Flegel en Mike Wallace verloren toen hun goeie vriend Christopher Reimer, voorheen de gitarist van Women. Zijn overlijden was een wake-up call voor Flegel en Wallace. Met de vluchtigheid van het leven in het achterhoofd, ging het duo zo snel mogelijk terug aan de slag onder het pseudoniem Viet Cong.
In een kelder, samen met twee dichte vrienden, namen ze een slordige maar boeiende tourcassette op. Deze belandde op de tweede plaats in mijn top EP's van 2014. Even later sloot Viet Cong zich terug aan bij Jagjaguwar, het platenlabel dat Women representeerde. Viet Congs eerste officiële single Continental Shelf liet hun definitieve geluid horen: een mengeling van post-punk, gothic en The Beach Boys. De combinatie is waanzinnig verslavend waardoor de verwachtingen rond hun debuut Viet Cong, vanaf 20 januari 2015 in de rekken, ontzettend hoog liggen.
Luister: Cassette EPIn een kelder, samen met twee dichte vrienden, namen ze een slordige maar boeiende tourcassette op. Deze belandde op de tweede plaats in mijn top EP's van 2014. Even later sloot Viet Cong zich terug aan bij Jagjaguwar, het platenlabel dat Women representeerde. Viet Congs eerste officiële single Continental Shelf liet hun definitieve geluid horen: een mengeling van post-punk, gothic en The Beach Boys. De combinatie is waanzinnig verslavend waardoor de verwachtingen rond hun debuut Viet Cong, vanaf 20 januari 2015 in de rekken, ontzettend hoog liggen.
0 reacties :
Een reactie posten