Tijdens mijn eerste kennismaking met Courtney Barnett was de Australische singer-songwriter net begonnen met tuinieren. "Anything to take my mind away from where it's supposed to be," verklaarde ze in Avant Gardener. Een diepe bas ging er hypnotiserend op en neer terwijl gitaren de kleuren van de zomer in klanken vastlegden. Onkruid wieden bleek haar echter een stap te ver. Ze kreeg moeite met ademen, stond te schudden op haar benen en voor ze het goed en wel besefte, werd ze vanwege haar paniekaanval in een ambulance weggevoerd. Maar zelf tijdens dit dieptepunt bleef ze relativeren: "I get adrenaline/ Straight to the heart/ I feel like Uma Thurman/ Post-overdosing kick start."
Een jaarhalf later staat ze op het punt om te verhuizen, weg van haar huis met de rommelige tuin in het stadscentrum. In Depreston, het tweede nummer dat werd vrijgegeven van haar toekomstige debuut Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit, omschrijft ze een huisbezoek in Preston, een woonwijk in Melbourne. De instrumentatie klinkt intiemer dan we van haar gewoon zijn, bestaande uit slechts twee akkoorden en rustgevend gitaarspel.
"This place seems depressing," zingt ze op haar typisch nonchalante manier. De makelaar wijst hen op het prachtig betegeld plafond, op de ruime garage en op de lage koopprijs aangezien de vroegere bewoonster net overleden is. Maar Courtney wordt geleidelijk aan overweldigd door de aanwezigheid van het leven dat de vrouw voor hen zo lang in dat huis geleid heeft. Handgrepen in de douche. Een uitgebreide koffie- en theeset. Een portret van een jongeman in Vietnam. Al snel kantelt het huisbezoek om in het opkopen van een waardevol deel van het leven van een ander.
Net daarom geef ik om de muziek van Courtney Barnett. Waar vele artiesten grootse onderwerpen in abstracte en vage woorden omschrijven, behandelt zij het alledaagse, onzekere en vaak saaie leven die wij allemaal voor een stuk leiden. Courtney toont de schoonheid van het banale en haar relativerende ingesteldheid werkt aanstekelijk.
Courtney Barnett's debuut Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit verschijnt in de week van 23 maart. Pedestrian At Best, een gefrustreerd en catchy rocknummer, was haar eerste single. Voor de geïnteresseerden: hier vind je een filmpje van een vroege live-versie van Depreston in de Australische muziekshow RocKwiz, inclusief cowboy met slide-gitaar.
"This place seems depressing," zingt ze op haar typisch nonchalante manier. De makelaar wijst hen op het prachtig betegeld plafond, op de ruime garage en op de lage koopprijs aangezien de vroegere bewoonster net overleden is. Maar Courtney wordt geleidelijk aan overweldigd door de aanwezigheid van het leven dat de vrouw voor hen zo lang in dat huis geleid heeft. Handgrepen in de douche. Een uitgebreide koffie- en theeset. Een portret van een jongeman in Vietnam. Al snel kantelt het huisbezoek om in het opkopen van een waardevol deel van het leven van een ander.
Net daarom geef ik om de muziek van Courtney Barnett. Waar vele artiesten grootse onderwerpen in abstracte en vage woorden omschrijven, behandelt zij het alledaagse, onzekere en vaak saaie leven die wij allemaal voor een stuk leiden. Courtney toont de schoonheid van het banale en haar relativerende ingesteldheid werkt aanstekelijk.
Courtney Barnett's debuut Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit verschijnt in de week van 23 maart. Pedestrian At Best, een gefrustreerd en catchy rocknummer, was haar eerste single. Voor de geïnteresseerden: hier vind je een filmpje van een vroege live-versie van Depreston in de Australische muziekshow RocKwiz, inclusief cowboy met slide-gitaar.
0 reacties :
Een reactie posten